យានណាសាបានធ្វើដំណើរទៅជិតដល់ភពភ្លុយតុងហើយ

ភ្លូយតុង(Pluto) ជាភពមួយដែលសិ្ថតនៅចំងាយឆ្ងាយជាងគេ នៅក្នុងប្រពន្ធ័ព្រះអាទត្យ​ ដែលមានចំងាយពីព្រះពី
បីរយកោដិ ម៉ាយល៍(4828032000 គីឡូម៉ែត)។ វាជាភពទី៩នៃភពដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រពន្ធ័ព្រះអាទិត្យ ហើយវាទទួលបានពន្លឺព្រះអាទិត្យ បានតិចតួចបំផុត។ នៅភពនេះពោពេញទៅដោយភាពងងឹតអន្ធកាល ព្រោះពន្លឺព្រះអាទិត្យទៅដល់ខ្សោយបំផុត។ដោយផ្ទាល់ ខ្សែក្រវ៉ាត់មិនមែនភពដទៃទៀតដូចជាវត្ថុដទៃទៀតភ្លុយតុងត្រូវបានធ្វើឡើងជាចម្បងនៃថ្មនិងទឹកកក [14] និងមានទំហំតូចប្រហែល 1/6 ដ៏ធំមួយនៃព្រះច័ន្ទនិង 1/3 កម្រិតសំឡេងរបស់វា។ 

ភ្លុយតុងត្រូវបានគេរកឃើញនៅក្នុងឆ្នាំ 1930 និងពីដំបូងបានចាត់ទុកថាជាភពទីប្រាំបួនដែលបានមកពីព្រះអាទិត្យ ឋានៈរបស់ខ្លួនជាភពមួយធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសំណួរដូចខាងក្រោមសិក្សាបន្ថែមទៀតអំពីវានិងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យខាងក្រៅនៅលើដូចខាងក្រោម 75 ឆ្នាំ។ ចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ 1977 ដោយមានការរកឃើញភពផែនដីអនីតិជន Chiron វត្ថុដ៏ត្រជាក់ជាច្រើន
នាពេលបន្តិចទៀតពិភពលោកនឹង ដឹងថាពេលវេលារបស់ភពភ្លុយតុង មានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច ព្រមទាំងធ្វើការផ្តិយករូបភាព ដែនដីរបស់ភពភ្លុយតុង និងធ្វើការបង្ហាញទៅកាន់ពិភពលោកតាមរយៈ បណ្តាញសង្គ(# Pluto Time)។ អង្គការណាសានឹងធ្វើការបង្ហាញរូបភាពដែលទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ ដែលផ្តិតបាន ពីភពភ្លុយតុង ហើយធ្វើការប្រៀបធៀបជាមួួយរូបភាពរបស់ភពផែនដី នៅខែសីហាខាងមុខនេះ។

ស៊េរីរូបភាពថ្មីជើងមេឃរបស់ភ្លុយតុងនិងព្រះច័ន្ទដ៏ធំបំផុតរបស់វា។លោក Charon ថតឡើង​ 13 ដងផ្សេងគ្នាដែលឆ្លងកាត់ 6,5 ថ្ងៃដែលចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃទី 12 ខែមេសានិងបញ្ចប់នៅថ្ងៃទី 18 មេសាឆ្នាំ 2015 ក្នុងអំឡុងពេលនោះ, ចម្ងាយយានអវកាសរបស់ NASAទៅភ្លុយតុងថយចុះពីប្រហែល 69 លានម៉ាយល៍ (111 លានគីឡូម៉ែត្រ) ដល់ 64 លានម៉ាយល៍ (104 លានគីឡូម៉ែត្រ) & ‧; ។